سلام
این همه حرف از آینه و خود را در آینه دیدن . بی نقاب بودن و خود را دیدن
می شود . برای چه ؟ که نقش بازی نکنیم . با خودمان و دیگری رو راست باشیم
برای اینکه خود را باور داشته باشیم و از قضاوت دیگری نترسیم . وقتی آدم قرار باشد
صادقانه و بی تظاهر و بی ریا حرف دلش را بزند . مخاطره می کند شاید ضرر هم بکند
اما می ارزد چون وجدان که راحت باشد تحمل همه چیز میسر می شود ! نترسیم از
تنهاشدن که همه خدا را داریم اما اگر قرار است با بنده های خدا چند روزی را زیر سقف
آبی آسمان ز ندگی کنیم . خیلی چیزها را باید رعایت کنیم چون اینجا . روی زمین
دوستهایمان را خودمان انتخاب می کنیم و هیچ اجباری در کار نیست.اما همین روابط
صمیمانه هم حدی دارد . با یکی کمتر و با دیگری بیشتر مانوس می شویم وعامل زمان
چقدر مهم است که دوستی کسی راباور کنیم و کسی باور کند که دوست خوبی برایش
هستیم که وقت نیاز و غم تنهایش نمیگذاریم . سهم هر کس از مسایل زندگی دیگری
همان است که خودش اجازه داده در موردش بدانیم و تعادل چه خوب است که نه
حریمت میشکند و نه حریم کسی را می شکنی . برای دوستی باید واژه های زیادی را
ملکه ذهن و قلبمان کنیم. واژه هایی مثل محبت . صمیمیت . اعتدال . اعتماد . انعطاف
انصاف و انتظار . . .
حرف دله از دل برآمده بر دل هم میشینه !
این نوشته یه جورایی آیینه تمام نمای جریاناییه که تو این مدت برام پیش اومده .
با سپاس از احمد عزیز (او بود او نبود)
راستی من اصلاً از این آهنگ های رپی که تازگی ها ورد زبون همه شده خوشم نمیاد
یه جورایی دلم باهاش صاف نمیشه تنها رپی هم که یه کم به دلم نشسته(سی دی رو بشکن)
هستش .از دیدگاه من رپ زیاد دوام نمیاره یه تب زودگذره البته اگه آلبوم های تازه پاپ
با کیفیت باشند و ما رو پشیمون نکنن !
با احترام به همه ی رپر های گرامی وطن! یه وقت نگید :
(با رپرها تیریپ کل داری
پس داری به جهنم بلیط مجانی!!!)